Start

Van Haybes naar Berry-a-Bac 

192 km

Verslag 1 september 2003 t/m 15 september 2003

Canal des Ardennes

Zoals jullie zien gaan we voorspoedig! Het weer is de afgelopen twee weken prima geweest, niet zo warm en meestal de wind in de rug, zodat we heel wat konden peddelen op een dag.

Het was weer heel spannend om een ander water op te gaan. Van de brede Maas voeren we het Canal des Ardennes op! We hadden inmiddels de bergen achter ons gelaten en peddelden door een glooiend landschap, met inmiddels geoogste graanvelden, groene weiden met ha (!) Hollandse koeien. Af en toe een weiland met van die lelijke witte (nee Renate, we hebben geen "groeten uit Holland" erop geschilderd), grote graansilo's voor alle stokbroden en hoge populieren met heel veel maretakken. Logisch, we zitten tenslotte in het land van Asterix en Obelix!

De sluizentrap

Tot Le Chesne konden we de sluizen bedienen, daarna moesten we 'm inleveren bij de sluiswachter en er kwam een stuk van 10 km met 26 sluizen!

Een aardig Engels echtpaar met vrienden, Jim en Hannelore, Allen en Ann, boden ons aan om met hen mee te varen. Kano, elf zakken, vier tonnen en mijn beautycase op dek en wij aan boord. We werden gastvrij onthaald met koffie, boodjes en soep.

Na de 26 sluizen kwamen er nog twee tot Attigny en die moesten weer anders bediend worden. Boven 't water aan de rechterkant hangt een stang en die moet 'n kwartslag gedraaid worden en dan gaat de sluis open. het klinkt simpel en dat is 't ook wel, maar niet wanneer de stang is afgebroken en 3 meter boven het water hant!

In Attingny namen we afscheid van de bemanning van de 'Ella' en voeren de dag erna verder.

 

Bij de eerste sluis konden we niet bij de stang. Een vriendelijke fransman belde voor ons de sluiswachter (we konden niet overdragen vanwege de hoge wallekanten na de sluis).

 Afscheid van de Ella

De dag ervoor hadden we aan de sluiswachter, met heel lang haar, gevraagd of we geschut konden worden als we net bij de stang konden komen. Hij merkte heel zuur op:" Wie gaat er nou met een kano op dit kanaal varen!!". En wie kwam eraan; jawel de zure sluiswachter. Deze keer zei hij:" Het kanaal is voor de scheepvaart. Een snelweg is toch ook niet voor fietsers". Maar hij schutte ons wel en lachte zowaar toen we riepen: " Merci beaucoup, merci beaucoup monsieur!". Daarna verliep 't soepel, de stangen hngen laag en bij de hoge stangen stak Paul de boothaak erin.

Na het Canal des Ardennes komen er sensoren en hoe we dat oplossen zien we dan wel weer! Misschien maken we van het isolatiezeil wel een soort vlag en hopen we dat de sensor op 't allumium reageert.

Voor de sluis bij Attigny

Toch was 't niet allemaal voorspoedig! Eerst ging de tafel stuk, de paneeltjes van het tafelblad zijn verbonden met elastiek , zodat 't makkelijk op te vouwen is en dat brak. Maar 't was weer te repareren, net als de stoel van Paul; schroefje erin en klaar.

Met de camera was 't een ander verhaal. Paul deed z'n zwemvest uit tijdens 't varen om z'n jas uit te trekken en floep het zwemvest viel in 't water en de camera deed 't niet meer.

Nou ja... dan maar een nieuwe!

Ook de binnenhoes en het luchtbedovertrek scheurden; is ook te vervangen. Tenslotte ging het luchtbed en de pomp kapot. Nou ja, voor 't een heb je 't ander niet nodig!!
Het sliep niet fijn dus een ander luchtbed en pomp gekocht (we moesten er wel 5 kilometer voor lopen en weer terug) maar we hadden er 1, 24 centimeter dik! Sliep heerlijk, alleen pompte Paul 'm te hard op en jawel hoor; "plof" zei 't luchtbed. We proberen 't te plakken en anders maar een nieuwe!! In ieder geval is de kano en ons huwelijk nog heel!

En we varen niet alleen hoor, we wandelen ook, we hebben tenslotte wandelschoenen mee (ja Dennis, ik trek Pauls kuithoge sokken omlaag. Hij ziet er meteen heel sportief uit!)

In Haybes zelf twee kilometer, maar 't was zo heet dat we op een koel terras belandden.

We genieten van iedere dag!

Tot de volgende brief!

Liefs Paul en Marianne    Logboek Megatocht