Vanaf het vertrek uit Marseillan
Verslag 22 maart 2004 -
Dole (geboortestad van Louis Pasteur)
Meer dan een week geleden vertrokken we uit Marseillan. De laatste nacht sliepen we op de "Libra", het schip van Ad en Tineke die ons een fantastisch 'laatste avondmaal' voorzetten: soep, rollade, patat, diverse groentes en eijs toe, want tijdens 't varen wordt 't voor ons: pasta, rijst, pasta, rijst etc.
Alhoewel ik heb in de supermarkten ook kant-en-klare maaltijden ontdekt die niet al te prijzig zijn.
Zaterdag 13 maart vertrokken we vroeg. De kano op de camper van Tineke, onze bagage erin, Tineke en ik erin en Ad en Paul in de stationwagen erachter. Ad en Tineke gaan de camper in Nederland verkopen en keren dan terug naar Marseillan, waar ze in de buurt een huis hebben gekocht om de wintermaanden door te brengen. Zomers varen ze met hun schip over de europese wateren.
Aankomst
in Damparis. Rechts het kanaal(tje)
In
het begin was 't nog redelijk weer mar naarmate de tocht vorderde begon 't te
regenen.
De honen, Beau en Boef maakten van iedere stop gebruik om zich zo smerig
mogelijk te maken. Het interieur van de camper werd één baggerzooi! Omdat we
geen kampeerplek konden vinden aan 't begin van het Rhône-Rijnkanaal werden we
10km verderop afgezet bij 'n sluis met picknicktafel en grasveld. Gelukkig was
't net even droog om de tent op te zetten.
Daarna was Pluvius er weer en 't was niet mogelijk om zelf te koken. Dan maar 'n
restaurant. Alles dicht! Gekke fransen hoor! Ze weten toch dat wij op
zaterdagavond uit eten willen!!! Een aardige fransman reed ons van hot
naar her om 'n eettent te vinden, maar alles was potdicht, dus behielpen we ons
met crackers, kaas en wijn in de tent.
Zondag 14 maart was 't zonnig en we spraken een meneer van de VNF (Franse Waterstaat) om te weten te komen hoe we aan 'n permit konden komen om te mogen schutten. Dat was Dole; 10 kilometer en drie sluizen verderop. Dus maandag begonnen we te peddelen. Prachtig mooi weer, overal bloeiende forsythia, prunissen, krokussen, madeliefjes, speenkruid, hyacinthen, wilgen die groen worden, hondsdraf als een paars tapijt in 't gras en narcissen.
Omdat we nog niet mochten schutten was 't overdragen zwaar werk: langs libberige trappen zoner leuninig omhoog, alles in de kano op de bootswagen, die lang niet zo lekker loopt als die we in de Rhône hebben laten waaien!!
't Laatste stuk moesten we wandelen, want de sluis was 1 kilometer verder en dan is 't de moeite niet waard om te peddelen. Met kano en al sjouwden we door de stad Dole naar 't kantoor van de VNF en vonden daar een meneer die alle moeite wilde doen om voor ons 'n permit te krijgen, maar.... 't kon wel een paar weken (!!!) duren!!!
We
lieten de kano na de derde sluis te water en voeren naar 'n camping tegen de
stroom van de Doubs op. De Doubs 'voedt' het kanaal.
Na een week van afwisselen warm (23°C) en regenachtig weer kregen we
vandaag (22 maart) de zeer verlangde toesteming om door de sluizen te mogen gaan!
HOERA!!! Anders hadden we transport moeten zoeken naar Duitsland. Dat was
eventueel wel mogelijk geweest via de kano-vereniging van Dole, want daarmee
hadden we al contact mee, maar 't zou 'n domper op onze queeste zijn!
Dus als de regen, die af en toe bij bakken naar beneden valt, wegblijft varen we morgen weer en zonder gesodemieter bij de sluizen!
Oja
erg onbelangrijk, maar wel vermeldingswaardig: We zijn al 8 maanden niet naar de
kapper geweest. Ik trim Paul af en toe wat bij en bij mezelf knip ik lastige
plukjes weg.
Vraag maar aan Joran hoe goed ik daar in ben!!!
Liefs
van Paul en Marianne