Van Damparis naar Baumes les Dames
Verslag 23 maart 2004 - 2 april 2004
OEPS, DE DOUBS!!
Wat
waren we blij dat we eindelijk konden vertrekken! En allemaal aardige
sluismeneren of mevrouwen die voor alle deuren openden. Niet meer overdragen,
niet meer langs allerlei enge trappetjes de bagae omhoogzeulen, maar heel luxe
geschut worden.
We moeten alleen tijden afspreken. bij iedere sluis wordt gevraagd hoe laat we
bij de volgende zijn en tuusen 10.30u en 13.30u zijn de sluizen dicht, want dan
eet de VNF: wij dus ook!
De
sluis in Dole. Rechts de Doubs
We hadden ons een beetje verkeken op 't kanaal Rhône-Rijn, het heet wel zo, maar 't is slechts op kleine stukken kanaal. Het meeste is de rivier de Doubs en we varen dus stroomopwaarst! Pas na 175km wordt 't helemaal kanaal! Van die 175km is 80 km rivier en die stroomt behoorlijk. Vooral vlak voor 'n sluis. We moeten hard zwoegen voor iedere kilometer, maar naarmate 't zonniger wordt en mits er geen regen valt, daalt het waterpeil en wrodt de tegenstroom minder.
Nou
gaat 't prima, zo'n 2½ km per uur, maar o wee als er tegenwind is!! We moesten 1
keer na 1km stoppen omdat we achteruit gingen! 't Was helemaal een pechdag:
eerst mochten we niet door 'n tunnel van de VNF-meneer, we deden 't toch en
werden gelijk afgestraft door de felle tegenwind.
Toen we wegvoeren had Paul het touw achteraan de boot niet losgemaakt! Geen
vooruitgang dus, maar de steiger bleef gelukkig heel!
We moesten ook teruglopen want we hadden de pikhaak laten liggen.
Er was geen bank of winkel in 't dorp dus gingen we met de bus
naar Besançon om te pinnen en inkopen te doen.
Na twee dagen was de wind weg en konden we peddelen.
Het dal van de Doubs is prachtig!
Hoge rotsen aan de ene kant, glooiende hellingen met sappig
groen grasland en heuvels waar je de eerste bomen groen ziet worden. Vooral de
goudgele kronen van wilgen schitteren in de zon alsof iemand een handvol gouden
munten over e bergen heeft gestrooid.
De natuur ontwaakt in volle glorie: uitbunidge forsycia's, prunussen en
krentenbomen. Geel, rose, wit en 't beginnende groen van bomen en struiken.
Het is hier zo stil dat we van alle kanten vogels horen fluiten. (Hier volgt de vertaling:)
"Kom dan vrouwtje-lief" jubelt 'n mannetjes-vogel
(werken weet ik niet)
"Ik heb nog geen zin!" Nog mooier een dringender gefluit van 't
mannetje: "Ach kom nou! Ik heb 'n mooi nestje voor je gebouwd...."
"Ja daaag!! Dat ken ik"
En we weten allemaal hoe 't afloopt!!
We blijven dit weekend 3 dagen op 'n camping langs de Doubs, want na 5 dagen varen in 'n zeer strak schema: van 10 tot 12.30u en van 12.30u tot 16.00u zijn we moe.
De camping is nog niet open; we hebben dus heel veel ruimte Geen douche maar wassen in de tent met 'n emmertje water gaat ook. En de kleren was ik met 't heldere water van de Doubs.
We zitten niet ver van de stad Baumes les Dames en die gaan we morgen bekijken. Vandaag rust (en de was) genieten in de zon die al dagen schijnt. Overdag is 't korte-broekenweer, 's nachts vriest 't soms. 't Was 'n keer -5ºC dus: met kleren en al in bed!
We hebben maar 2x een hagelbui op ons hoofd gehad en 2
kletterregenbuien.
Paul zit inmiddels in z'n zwembroek en ik trek ook steeds meer uit!
We leven als God in Frankrijk!!!
Voor iedereen: alle liefs en goeds en we hopen 10 juli weer thuis te zijn.
Paul en Marianne
De Waterzigeuners